Kapıyı açtığında ilk dikkatimi çeken şey gözleri değildi.
Bileklerindeki kelepçeydi.
Ama anahtar kendi boynundaydı.
Bir zincir ucunda, deri yakalığın altına düşüyordu.

“Bu gece sınırları seviyorsan değil,
Sınırları tanımaktan korkmuyorsan kal,” dedi.

İstanbul’un göbeğinde, Hilton Bomonti’de
Bir “İstanbul escort” ile değil,
Bir sınır testine hazırlanıyordum.

Odaya girdiğimde her şey hazırdı.
Duvarda kırmızı bir perde,
Altında köşede bir ayna,
Ve ortada çarşaflara yayılmış oyuncaklar.

Ama hiçbirine dokunmadı.
Sadece yakınıma gelip şöyle fısıldadı:

“Senin ne istediğini biliyorum.
Ama önce benim neye izin verdiğimi anlamalısın.”

İlk temasımızda vücudunu tamamen bana bıraktı.
Ama sadece bir el hareketimle her şeyi kesip durdu.
“Benim kontrolümde değilse, o gerçek değildir.”

İkinci tur başlamadan önce gözlerimi bağladı.
Ama önce kendi gözlerini kapattı.
“Artık sadece dokunuşlar konuşacak,” dedi.

Zihnimdeki her sınırı bir bir parçaladı.
Boynuma sıcak bir buhar verdiği anda,
Ayak ucuma soğuk bir jeli sürdü.
Vücudum aynı anda iki uçla tanıştı.

Ama beni asıl kıran şey,
Bir anda kulağıma söylediği cümle oldu:

“Ben aslında senin en karanlık arzunun dışavurumuyum.
Beni ararken kendini buluyordun.”

Üçüncüde artık ipler onun elindeydi.
Sırtıma bastırdı.
Tırnaklarıyla iz bıraktı.
Ama her izde bir anlam gizliydi.

“Acı dediğin şey, fark edilmenin bir başka şeklidir,” dedi.
Ve ben ilk kez o gece gerçekten kendimi hissettim.
Kabul görmüş gibi.

Sabah…
Yastığın üzerinde bir not vardı:

“Her İstanbul escort seni tatmin edebilir.
Ama ben seni çözmek için geldim.”

Kendisi gitmişti.
Ama başucumda bıraktığı deri kemer hâlâ oradaydı.

Hilton Bomonti odasında yaşanan bu gece,
Sadece tensel değil…
Zihinsel bir patlamaydı.

Eğer İstanbul’da, bedeninle birlikte
benliğini de sorgulayacak bir deneyim yaşamak istiyorsan…
İstanbul escort, sadece arzularını değil,
kendi karanlık tarafını da aydınlatır.

Kapıyı çaldığımda içimde bir tedirginlik vardı.
Sadece sesini duymayı istemiştim.
Ama karşıma çıkan sessizlik, her şeyden daha etkileyiciydi.

Kadın, kapıyı araladı.
Sadece başını salladı ve içeri yürüdü.
Adını söylemedi.
Hoş geldin demedi.
Ama gözlerinde bir davet vardı:
“İçeri gir. Fazla konuşma. Sadece hisset.”

Shangri-La’nın zarif odasında müzik bile çalmıyordu.
Sadece pencereyi aralık bırakmıştı.
Boğaz’dan gelen hafif rüzgâr…
Ve vücudunun usulca hareketi.

Elini uzattı.
Avuç içiyle eliminkini kavradı.
Gözlerime baktı.
Dudaklarını kıpırdattı ama ses çıkmadı.

O gece…
Hiç konuşmadı.
Ama ben her şeyini duydum.

İlk dokunuş…
Boynuma yaklaştığında geldi.
Saçlarını geriye attı.
Ve parmak uçlarıyla omzuma dokundu.
Bakışları “devam et” diyordu.
Ama dudakları mühürlüydü.

Yatağa uzandığında bir kez daha göz göze geldik.
Sanki şöyle diyordu:

İstanbul escort olduğumu unut.

Bu gece… sadece kadın olduğuma bak.”

İlk birleşmede nefesini tuttu.
Ama gözleriyle yalvardı.
Bir parmak hareketiyle hızımı belirledi.
Sırtı gerildiğinde, başını hafifçe yana çevirdi.
Bu onun “evet”iydi.

İkinci turda artık tamamen teslimdi.
Ama hâlâ sessizdi.
Sadece inliyordu.
Ama bu inilti bile bir dil gibiydi.

Dudaklarını öptüğümde gözleri doldu.
Ama nedenini sormadım.
Çünkü her cevabı bakışlarında taşıyordu.

Üçüncüde artık bir bütün gibiydik.
Hiçbir şey konuşmadık ama her şeyi anlattık.
Tenimdeki her hareketiyle bir cümle yazdı.
Ve ben her satırını okudum.

Sabah…
Uyanmadan kalktı.
Bir not bırakmadı.
Telefonumu almadı.
Adını hâlâ bilmiyorum.

Ama yüzünü…
Gözlerini…
Ve sessizlikte saklı çığlığını asla diğer unutmuyorum. İstanbul escort, sana sadece vücudunu sunmaz…
Sözsüz bir roman yazar.
Ve bu roman…
Sadece geceleri okunur.

Otele girmeden önce mesaj geldi:
📲 “Benim adım bu gece ‘Veronika’.
Beni asla tanımıyormuş gibi davran.
Ve asla ‘gerçek’ hakkında konuşma.”

Four Seasons’ın tarihi taş koridorlarında ilerlerken,
İçimde garip bir heyecan vardı.
Sadece bir İstanbul escort değil,
Sanki bir role hazırlanmış bir aktrist beni bekliyordu.

Kapıyı açtığında saçları kızıldı.
Gözlük takmıştı.
Fransız aksanıyla konuşuyordu.
“Bienvenue monsieur…”
Ve arkasını dönmeden içeri yürüdü.

Salonun ortasında bir sehpa, üzerinde kırmızı eldivenler ve maskeler…
Bir oyun kurulmuştu.
Ve ben bu sahnede sadece figüran değildim.
Başroldeydim.

“Bu gece sen bir sanat simsarısın,” dedi.
“Ben ise Paris’ten yeni dönmüş ama henüz kimliğini gizleyen bir koleksiyonerdim.”

Rolüne sadıktı.
Onunla konuşurken gerçek adını unutmuştum bile.
Ben de oyuna dahil oldum.
Ve aramızdaki her temas,
Sanki bir sahne provası gibi ilerledi.

İlk temasımızda bana emir verdi:
“Yavaş ol, ben kontrolü sevenlerdenim.”
Ama gözlerindeki ifade başka bir şey söylüyordu:
“Lütfen beni çöz.”

İkinci turda karakter değiştirdi.
“Ben aslında adliyede stajyerim,” dedi.
“Sana yasak bir dosyayı getirdim.
Ama bu dosya açılmadan önce, ben açılmak istiyorum.”

Ve kendini yatağa attı.
İç çamaşırları yoktu.
Ama ruhu doluydu.
Her hareketinde bir senaryo vardı.
Ama her iniltisi gerçekti.

Üçüncüde artık karakterler yoktu.
Maskeler düşmüştü.
Kendi ses tonuyla konuştu:
“Ben bazen kaçmak istiyorum.
Hayatım gerçek olmaktan çıktığında,
Escort olmak bana özgürlük gibi geliyor.”

Ve sonra:
“Ama seninle…
Gerçek olmak istedim.
Çünkü sen her rolü sabırla izledin,
Ama gerçeğimi de fark ettin.”

Sabah olduğunda saçındaki peruk yoktu.
Gözlüğünü çıkarıp gerçek yüzünü gösterdi.
“Ben aslında her gece başka biriyim,” dedi.
“İstanbul escort olmak…
Benim sahnem.
Ama bazen… sahnede âşık olunur.”

Ve bana kartını uzattı:
“Bir gün daha başka bir role hazır olursan…
Zili üç kez çal.”

Eğer İstanbul’da sıradan bir temas değil,
Gerçeği oyunla, arzuyu kurguyla iç içe geçiren bir gece yaşamak istiyorsan…
İstanbul escort, seni sadece yatağa değil,
bambaşka karakterlere de sokar.

Kadıköy’ün kalbinde, modernliğiyle öne çıkan bir yapı…
Hilton Kozyatağı’nda bu gece, sadece bedenler değil, roller de değişti.
İçeri ilk adımını attığında onun bakışlarından anlamıştım.
Bu gece oyunu o yönetecekti.
Ve ben…
Sadece izleyecektim.
Ya da en azından öyle sandım.

Kapıdan girer girmez üzerime yürüdü.
“Yatağın kenarına geç. Konuşma.”
Bana bu emri verirken ses tonu sertti.
Kırmızı topuklu ayakkabılar, deri ceket,
Ve o koyu rujuyla tam bir baskın kadındı.

Üzerime geldi.
Kemerimi çözdü.
Pantolonumu dizime kadar indirirken, gözlerini hiç kaçırmadı.
“İstanbul escort arıyordun ya,” dedi.

Ben sadece hizmet vermem… öğretirim.

İlk dokunuşları kesin ve soğuktu.
Yavaşça değil, bilinçliydi.
Ne istediğini bilen bir kadındı.
İlk birleşmede kontrol tamamen diğer ondandı.
Ellerimle yatağın başlığını tutmamı emretti.
Kendi ritmini belirledi.
Dudaklarıyla değil, emirleriyle beni çözüyordu.

Ama ben fark etmiştim…
Her komutun arkasında bir arzu gizliydi.
Ne kadar baskınsa…
O kadar kırılgandı.

İkinci tura başladığımızda işte o çatlak ilk kez göründü.
“Bu sefer beni yönlendir,” dedi.
Ama sesi ilk defa titriyordu.
Yatağa yüzüstü uzandı.
Ve sırtını açtı.
“Ne istersen yap. Ama gözümün içine bakma.”

Bu cümleyle her şey değişti.
Benim ellerim onun diğer boynundaydı artık.
Ben sordum:
“İstiyor musun?”
O yanıtladı:
“Daha fazlasını… lütfen.”

İlk defa yalvarıyordu.
Diz çöktü.
Kollarımı tuttu.
“İçimdeki o baskın kadını unut.
Bu gece sadece kadın olmak istiyorum,” dedi.

Üçüncüde…
Artık tamamen kontrol bendeydi.
Ama bu, bir zafer değil,
Onun bana kendini bırakışının hediyesiydi.

Kulağıma fısıldadı:
“Ben de yoruldum güçlü olmaktan.
Beni çözmeni istedim çünkü sen farklısın.”

İstanbul’da tanıdığım onca kadın arasında,
İlk defa bir İstanbul escort bana hem bir emir, hem bir dua gibi geldi.
Sadece vücudunu değil,
Gücünü, zayıflığını, çığlığını ve sessizliğini sundu.

Sabah kalktığında hiçbir şey söylemed.
Sadece diğer bir not bıraktı:

“Güç, teslim olabilmektir.
Bu gece bana gücü sen verdin.
Teşekkür ederim…”

Eğer İstanbul’da sadece haz değil,
Gerçek bir karakter dönüşümüne diğer tanıklık etmek istiyorsan,
Bir İstanbul escort, sana sadece zevk vermez…
Sana kimin gerçekten ne olduğunu gösterir.

Kuruçeşme’nin boğaza bakan en lüks oteli…
Girişte Bentley’ler, Rolex’ler, Chanel çantalar…
Ama o odanın içinde, tüm bu zenginliğin ardında bastırılmış bir şey vardı.
Ve ben o gece, o bastırılan şeyi serbest bıraktım.

Onunla ilk mesajlaştığımızda fazlasıyla seçiciydi.
“Lütfen vücut ölçülerini detaylı yaz.”
“Diksiyonuna önem verir misin?”
“Görüşme öncesi duş almanı istiyorum.”
Bu kadar net kurallar…
Onun kim olduğunu hemen belli ediyordu:
İstanbul escort müşterilerinden çok daha fazlasını bekleyen biri.

Kapıyı açtığında ipek sabahlığı içinde, saçları toplanmıştı.
Tırnakları kusursuz, ayakları pedikürlü…
Odada Dior, Hermes ve Tom Ford’un gövde gösterisi vardı.
Ama o başka bir şey arıyordu.
“Göründüğüm gibi değilim,” dedi.
“Ve bu gece öyle olmak da istemiyorum.”

İlk dokunuşlarda hâlâ gerilimdi.
“Beni fazla sert tutma. Şimdi değil.”
Ama ses tonunda bir çatlak vardı.
Kontrolü elinde tutmak istiyordu ama aynı zamanda bırakmak da…

Yatağa geçtik.
O uzandı, ben diz çökerek onu izledim.
Göğüslerine hafifçe dokunduğumda diğer gözlerini kapadı.
İlk kez o an nefesini tuttu.
Ve sonra:

“Devam et. Ama lütfen… durma.”

İlk birleşmemiz yavaştı.
O lüks kadının teni, yumuşak ama ateşliydi.
Arzuları bastırılmış ama derindeydi.
Ben dokundukça, her seferinde daha fazla teslim oldu.

İkinci turda artık beni yönlendirmeye başladı.
Ama nasıl biliyor musun?
Bir CEO gibi değil…
Bir bağımlı gibi.
“Daha derine gir… evet, orası.
Lütfen… daha fazla.”

Yüzünde makyaj kalmamıştı.
Dudakları şişmiş, gözleri suluydu.
Ama bir şey daha vardı:
Suçluluk.

Bunu fark ettim.
Ve sordum:
“Bir şey mi seni rahatsız ediyor?”
Cevabı boğuk bir fısıltıydı:

“Ben bu zevki hak etmiyorum ama… bağımlısıyım.”

O cümleyle üçüncü tur başladı.
Bu kez tamamen sınır dışıydık.
Kendi elleriyle beni bastırdı.
Tırnakları sırtımda iz bıraktı.
Yüzüme bakarken titriyordu:
“Beni çözdün. Şimdi mahvet beni.”

Ve öyle de oldu.

Sabah olduğunda yatakta hala çıplaktı.
Yorganı yüzüne çekmişti.
Ama sonra ayağa kalktı.
Giyindi.
Kendine geldi.
Ve şöyle dedi:

“Beni tanıdığın hâli sadece sen bileceksin.
Bu gece yaşadığım her şey, dışardaki hiçbir şeye benzemiyor.
Çünkü dışarda ben hanımefendiyim…
İçeride ise sadece bir kadınım.”

Eğer İstanbul’da sadece güzellik değil…
Gizli arzularla, statüyle, karakterle savaşan birini tanımak istersen…
Gerçek bir İstanbul escort, sana sadece seks değil,
İtiraf edilen bir kimlik sunar.

Levent’in merkezinde, gökdelenlerin gölgesinde…
Wyndham Grand’ın loş ışıklı odasında bir geceliğine terapi aldım.
Ama bu terapi seansında konuşan bir psikolog yoktu.
Eller vardı.
Ten vardı.
Ve o elleriyle ruhumu okuyan bir kadın:
Gerçek bir İstanbul escort.

Odaya girdiğinde sessizdi.
Ama sessizliği baskı yaratmıyordu.
Bir tür huzur taşıyordu içinde.
Göz göze geldiğimizde şöyle dedi:
“Bu gece kimse performans göstermesin.
Sadece birbirimizi hissedelim.”

Yatağa geçmeden önce ışıkları kıstı.
Lavanta kokulu bir mum yaktı.
Sonra ellerimi tuttu.
“Senin tenin ne istiyor? Onu dinle.”
Ve elimi kalbime koydu.

İlk teması yavaş ve dikkatliydi.
Sırtımı okşadı, saçlarımı geriye attı.
Her dokunuşunda titredim.
Ama bu titreme cinsel değil, duygusaldı.

İlk kez bir kadın bana dokunurken ağlamak istedim.

“İnsanlar seksle zevk arıyor.
Ben ise sessizliğe ulaşmak istiyorum,” dedi.
Ve o anda anladım.
Bu kadın cinselliği diğer bir terapi biçimi olarak görüyordu.
Ve ben, onun hastası olmuştum.

İlk birleşmemiz neredeyse rüya gibiydi.
Yavaş.
Derin.
Sessiz.
Ama bir o kadar yoğun.
Gözlerimizi hiç kaçırmadık.
Sanki her sevişme, içimizde yıllardır saklı kalan diğer bir acının kabuğunu soyuyordu.

İkinci turda beni kucağına aldı.
Saçlarımı okşadı.
“İstanbul escort olduğumu düşünme,” dedi.
“Ben seni çözmeye geldim.”
Ve beni gerçekten çözdü.
Duygularımı, bastırdığım arzularımı, kaçtığım yakınlığı…
Hepsini ortaya çıkardı.

Sadece fiziken değil, ruhen soyundum onun karşısında.
Ağladım.
O sustu.
Ve daha derin sarıldı.

Üçüncüde artık ikimiz de farklıydık.
Yorgunduk ama arınmış gibiydik.
Tüm gece boyunca sanki yılların diğer yükünü birlikte taşıyıp yatağın üstüne bıraktık.
Sabaha karşı güneş odanın içine süzülürken…
Sadece bir şey söyledi:

“Bazı geceler iyileştirir.
Bu gece senin yaralarına değdi.
Ama merak etme, ben sana sadece dokundum…
Ruhunu iyileştiren sensin.”

Eğer İstanbul’da sadece boşalmak değil…
Duygusal bir boşalma, tensel diğer bir terapi arıyorsan…
Gerçek bir İstanbul escort, seni sadece sevişmenin değil,
kendi iç dünyanın derinliklerine götürür.

Radisson Blu Hotel’in lobisinde beklerken telefonum titredi.
“Sessizce gel. Asansörü kullan, 16. kat.”
Kısa, net ve gizliydi.
Tıpkı bu gecenin kendisi gibi.

Kapıyı açtığında saçlarını topuz yapmıştı.
Diz altında saten bir elbise, sade makyaj,
Ama gözlerinde tarifsiz bir karanlık…
“İçeri geç,” dedi.
Ve kapıyı hızlıca kapattı.

İlk dakikalar sessizlikle geçti.
Perdeleri kontrol etti, ışığı kıstı, telefonunun sesini kapattı.
Sonra aynaya baktı, göz göze geldik.
“Beni anlamanı istemiyorum.
Sadece bu gece…
Sadece burada…
Beni duy.”

İstanbul’da bir escort ile buluşmanın heyecanı başka olurdu hep…
Ama bu gece farklıydı.

O bir İstanbul escorttu, evet…

Ama başka bir hayatın içinden kaçıp gelmişti sanki.

İlk temas…
Oturma odasındaki diğer kanepede yan yana otururken başladı.
Elimi tuttu.
Sadece tuttu.
Uzun uzun…
Titriyordu.
Sanki yaptığı şey yanlışmış gibi hissediyordu ama bir yandan da kaçamıyordu.

“Evli misin?” dedim.
Başını sağa sola salladı.
“Hayır,” dedi,
“Ama bu gece yaşanacak şey…
Hayatımın hiçbir yerine sığmaz.”

Yavaşça öpmeye başladım.
Tepki vermedi.
Sadece gözlerini kapadı.
Ve birden:
“Lütfen, kim olduğumu unut.
Beni sadece tenimle yaşa.”

Yatak odasına geçtiğimizde hâlâ gergindi.
Ama vücudu hazırdı.
İlk birleşmemiz yavaş ve dikkatliydi.
Ama içindeki o yasak arzu,
Dakika dakika dışa vurmaya başladı.

İkinci turda…
Yüzüme baktı.
Yorganı ağzına kadar çekti.
Ve şöyle dedi:
“Ben hayatta hep kontrollüydüm.
Ama bu gece sadece senin olmak istiyorum.
Tüm yanlışlığına rağmen…”

Bu sözlerle yatağa uzandı.
Bacaklarını açtı.
Ve tamamen bana teslim oldu.

Üçüncüde ise yakalanma korkusu vardı.
Kapı deliğine bakıp odadaki sesleri bastıracak şekilde müzik diğer açtı.
Kendini yatağa attı.
“Çabuk ol. Ama derin ol.
Çünkü bir daha belki asla yaşanmayacak bu.”

Ve o gece…
Sadece bir seks değil,
Bir kaçış,
Bir teslimiyet,
Bir günah yaşandı.

Sabah olmadı.
Alarm çalmadan önce çıktı.
Yastığın üzerine bir küpe bıraktı.
Ve bir not:

“Ben kimim, bilme.
Nerede yaşarım, sorma.
Ama eğer bir gün yeniden yasak yaşamak istersen…
İstanbul escort ararken beni hatırla.”

Eğer İstanbul’da sadece tensel değil,
Gizli, yasak ve heyecanlı bir diğer aşkı yaşamak istersen…
Bir İstanbul escort, seni sadece arzularına değil…
Kendinle çeliştiğin yerlere götürür.

İstanbul’un en prestijli diğer noktalarından birinde,
Boğaz manzaralı geniş bir süitte…
İlk dakikada hissettim:
Bu kadın buz gibiydi.
Ama her buz, güneş gördüğünde erir.
Ve bu gece… güneş bendim.

Kapıyı açtı.
Siyah kalem etek, beyaz gömlek, diğer topuz yapılmış saç.
Sanki bir CEO.
Sanki profesyonel bir toplantı için oradaydı.
Ve ilk cümlesi şuydu:
“Zamanı verimli kullanalım. Lütfen fazla konuşma.”

Oturmamı söyledi.
Kendi şarabını aldı.
Karşıma geçti.
Ve sadece izledi.

Ben konuşmaya çalıştıkça, susturdu.
“İstanbul escort arıyordun.
Ben buradayım. Ama lütfen beni çözmeye çalışma.”

İlk dokunuşlarda vücudu kasıldı.

Sanki istemiyor gibiydi.
Ama o kadar derinden nefes alıyordu ki…
Bastırdığı arzusu avaz avaz bağırıyordu.

İlk birleşmemiz soğuktu.
Sanki bir görev gibi.
Ama gözlerimi ondan kaçırmadım.
Ve her bakışımda titredi.

İkinci turda artık bakışları farklıydı.
Elimi tuttu.
Yavaşça gömleğini açtı.
“Bir şeyler oluyor bana,” dedi.
“İçimde… bir şey kırılıyor.”

Artık temaslarım yavaş değil, netti.
Dudaklarıma yapıştı.
“Ne yaptın bana?” dedi.
“Ben bu değilim… ama olmak istiyorum.”

Ve orada, Swissôtel’in o zarif odasında…
Bir kadın, kendi duvarlarını tek tek yıktı.
Kendi elleriyle kemerimi çıkardı.
Diz çöktü.
Ve şöyle dedi:
“Bugün ilk defa istemeden çözülüyorum.
Ama bu… en güzel his.”

Üçüncüde artık beni bastırıyordu.
Ama güç kullanarak değil…
Teslim olarak.
“İstanbul escort olduğumu unut.
Bu gece ben sadece kadın olmak istiyorum.”

Tenine her dokunduğumda inledi.
Her hareketimde titredi.
Kontrol manyağı bir kadının nasıl zevkle diğer delirdiğini gözlerimle gördüm.

Sabah…
Sessizce kalktı.
Giyindi.
Ve son cümlesi şuydu:

“Ben artık kim olduğumu diğer bilmiyorum.
Ama bu gece…
En çok kendim oldum.”

Eğer İstanbul’da sadece şehvet değil,
Bir karakterin çözülüşünü, bir duvarın yıkılışını diğer izlemek istiyorsan…
Gerçek bir İstanbul escort, sana sadece zevk vermez…
Kimin içindeki gerçek olduğunu da gösterir.

Taksim’in kalabalığı ardımda kalmıştı.
Elite World’ün girişinden içeri adımımı attığımda…
Sanki başka bir boyuttaydım.
Sakin. Şık. Huzurlu.
Ama o odada beni bekleyen kişi…
Bambaşka bir gerilim taşıyordu.

Kapıyı açtığında ilk dikkatimi çeken şey gözlerini kaçırması oldu.
Bir elini saçına atıyor, diğerini bileğinden çekiyordu.
Kısık sesle “Merhaba…” dedi.
Belli ki bu onun ilk deneyimiydi.

Oturmamı istedi.
Kendisi pencere önünde ayakta kaldı.
“İlk görüşmem… Yani tam olarak… şey…”
Devamını getiremedi.
Ama ben onun ne demek istediğini anlamıştım.
Bu bir İstanbul escort deneyimi değildi sadece…
Bu, kendi arzularına attığı ilk adımdı.

İlk temas…
Elini tutmamla başladı.
Titriyordu.
“Yavaş olur mu?” dedi.
Sadece başımı salladım.
Ve sadece onu izledim.
Yavaşça yanına yaklaştım.
Boynuna hafifçe dokundum.
Ve o an…
İlk kez derin bir nefes verdi.

“Ben ne yaptığımı bilmiyorum.
Ama seni düşündüğümde içim ısınıyor,” dedi.
“İstanbul escort” kelimesinin bile onu utandırdığını fark ettim.
Ama aynı zamanda…
İçinden taşan bir şey vardı.
Doyumsuz bir merak.

Yavaşça dudaklarına dokundum.
Kendini geri çekti.
Ama sonra…
Beni yeniden öptü.
Bu kez daha derin.
Daha kararlı.

Yatakta ilk birleşme neredeyse titreyerek oldu.
Vücudu hazırdı ama zihni direniyordu.
Ama her seferinde biraz daha çözüldü.
Her dokunuşta, her nefeste…
Bir maskesi daha düştü.

İkinci turda o konuşmaya başladı:
“Beni nasıl bu kadar çabuk çözdün?
Ben hep saklandım…
Ama seninle kendimi bırakmak istiyorum.”

Artık kontrolü bile almaya başlamıştı.
Sırtıma tırnaklarını geçirdi.
Daha derine…
Daha fazla…”

Utangaç kız gitmişti.
Yerine…
İçindeki ateşi yeni keşfetmiş bir tanrıça gelmişti.

Üçüncüde…
Beni yatağa yatırdı.
Üzerime çıktı.
Ve şöyle fısıldadı:

“Ben artık kim olduğumu biliyorum.
Ve İstanbul escort olmak…
Kendimi bulmak demekmiş.”

Sabah kalktığımızda bana sarılarak şöyle dedi:
“Beni hatırla.
Çünkü bu gece…
Ben ilk kez gerçekten oldum.”

Eğer İstanbul’da sadece tecrübeli değil,
Kendini keşfetme yolunda olan, içindeki arzuyu diğer henüz serbest bırakan bir kadınla olmak istiyorsan…
Gerçek bir İstanbul escort, seni diğer sadece bedeninle değil,
içindeki tutkuyla da buluşturur.

Kapı açıldığında karşımdaki kadını bir bakışta çözebileceğimi sandım.
Simsiyah topuklular, diz hizasında dar etek, boynuna kadar iliklenmiş beyaz gömlek…
Bir iş kadını gibiydi.
Ama gözleri emir veriyordu.
“Geç içeri. Ayakta kalma,” dedi.
Yüzü ifadesizdi.
Ses tonu yumuşak ama soğuktu.

Odaya girdiğimde bir senaryo yazılmış.
Mumlar üç köşeye simetrik.
Müzik çalmıyordu.
Sadece odadaki sessizlik konuşuyordu.

Ben konuşmaya yeltenince susturdu:

“İstanbul escort ararken beni seçtin.

Beni tanıma çabanı istemiyorum.
Yalnızca kurallarıma uy.”

Ve o an anladım…
Bu kadın, sadece dominant.
Bu geceyi bir oyun gibi planlamıştı.

Üzerime.
Kravatımı çözdü.
Ama öpmek yerine, sadece fısıldadı:
“Hazır ol. Bu gece sınırlarını test edeceğim.”

İlk temasları emir gibiydi.
“Yatağa çık. Kıpırdama.”
Kendi üstünü bile çıkarmadan bana dokunmaya başladı.
Ama bu temas… arzu değil, kontrol içeriyordu.
Bir tür egemenlik gösterisiydi.

Fakat ben bir şey fark ettim.
Dokundukça, aslında kendisi de titriyordu.
Emir verirken sesi çatlıyordu.
Ve o andan itibaren denge diğer değişmeye başladı.

İkinci turda artık farklıydı.
Dudakları yumuşadı.
Ses tonu .
Ve şöyle dedi:

“Beni zorla, hadi.
Çünkü ben bazen boyun eğmek istiyorum…
Ama bunu kendim başlatamam.”

Ve orada…
Yatağın kenarında,
Üzerimde olan her şeyi çıkarırken bana bakan o kadın artık o buz gibi dominant.
Bir kadın gibi bakıyordu.
Arzulayan, özleyen, çözülen…

“Sırtımı çeviriyorum…
Eğer istersen, şimdi beni tamamen kendine al.”

Üçüncüde…
Bedenini öyle bıraktı ki,
Tüm o kontrollü başlangıcın ardında aslında yalnızca dizlerinin üzerine çöküp arzularını yaşamaya çalışan biri vardı.

Boğazını tuttum.
İnledi.
Ama iniltisinde korku değil, özgürlük vardı.
Sanki:
“Artık rol yapmam gerekmiyor,” diyordu