Kapıyı çaldığımda içimde bir tedirginlik vardı.
Sadece sesini duymayı istemiştim.
Ama karşıma çıkan sessizlik, her şeyden daha etkileyiciydi.

Kadın, kapıyı araladı.
Sadece başını salladı ve içeri yürüdü.
Adını söylemedi.
Hoş geldin demedi.
Ama gözlerinde bir davet vardı:
“İçeri gir. Fazla konuşma. Sadece hisset.”

Shangri-La’nın zarif odasında müzik bile çalmıyordu.
Sadece pencereyi aralık bırakmıştı.
Boğaz’dan gelen hafif rüzgâr…
Ve vücudunun usulca hareketi.

Elini uzattı.
Avuç içiyle eliminkini kavradı.
Gözlerime baktı.
Dudaklarını kıpırdattı ama ses çıkmadı.

O gece…
Hiç konuşmadı.
Ama ben her şeyini duydum.

İlk dokunuş…
Boynuma yaklaştığında geldi.
Saçlarını geriye attı.
Ve parmak uçlarıyla omzuma dokundu.
Bakışları “devam et” diyordu.
Ama dudakları mühürlüydü.

Yatağa uzandığında bir kez daha göz göze geldik.
Sanki şöyle diyordu:

İstanbul escort olduğumu unut.

Bu gece… sadece kadın olduğuma bak.”

İlk birleşmede nefesini tuttu.
Ama gözleriyle yalvardı.
Bir parmak hareketiyle hızımı belirledi.
Sırtı gerildiğinde, başını hafifçe yana çevirdi.
Bu onun “evet”iydi.

İkinci turda artık tamamen teslimdi.
Ama hâlâ sessizdi.
Sadece inliyordu.
Ama bu inilti bile bir dil gibiydi.

Dudaklarını öptüğümde gözleri doldu.
Ama nedenini sormadım.
Çünkü her cevabı bakışlarında taşıyordu.

Üçüncüde artık bir bütün gibiydik.
Hiçbir şey konuşmadık ama her şeyi anlattık.
Tenimdeki her hareketiyle bir cümle yazdı.
Ve ben her satırını okudum.

Sabah…
Uyanmadan kalktı.
Bir not bırakmadı.
Telefonumu almadı.
Adını hâlâ bilmiyorum.

Ama yüzünü…
Gözlerini…
Ve sessizlikte saklı çığlığını asla diğer unutmuyorum. İstanbul escort, sana sadece vücudunu sunmaz…
Sözsüz bir roman yazar.
Ve bu roman…
Sadece geceleri okunur.